کلیدهای پرورش کودک تیزهوش

ناشر: صابرین نویسنده: سیلویا‌ریم مترجم: مینا اخباری آزاد شابک: 9789646181861 نوع جلد: شومیز قطع: رقعی نوبت چاپ: ششم سال نشر: 1392 تعداد صفحات: 262

«کلیدهای پرورش کودک تیزهوش» نوشته‌ی دکتر سیلویا بی. ریم متخصص روان‌شناسی تیزهوشان است. این کتاب توصیه‌هایی درباره شناخت فرزند تیزهوش، برنامه‌ریزی برای تحصیلات او از دوره پیش از دبستان تا دوره دانشگاه و موضوعاتی از این دست است.
مدارس روش مختصری برای درک یا فراهم آوردن نیازهای خاص کودکانمان در زمینه یادگیری انجام می‌دادند و قانون حمایت از والدین، در جامعه‌ای که ما در آن زندگی می‌کردیم، هنوز شکل سازمان‌یافته‌ای پیدا نکرده بود. اگرچه برنامه‌های آموزشی مختص تیزهوشان در بعضی از شهرهای بزرگ و مراکز دانشگاهی اجرا می‌شد، آن گروه از والدین کودکان تیزهوش که در شهرهای کوچک، حومه شهرهای بزرگ یا مناطق روستایی زندگی می‌کردند، هرگاه تشخیص می‌دادند کودکانشان در زمینه یادگیری، ازنظر سرعت و قوه درک، نسبت به بسیاری از همتایان خود تفاوت دارند، خود را کاملاً تنها احساس می‌کردند.
گاهی والدین این کودکان، با حسی آمیخته از ترس، شک، خجالت و هیجان روبه‌رو هستند. بهت‌زدگی و شک آن‌ها، ناشی از این واقعیت است که نمی‌توانند از تجربیات خود در این مورد بهره بگیرند. همچنین، ممکن است احساس کنند آنقدر باهوش نیستند که بتوانند نیازهای کودکان تیزهوش خود را درک کنند.
مطالعه این کتاب تربیتی، می‌تواند به شما کمک کند تا به عنوان پدر یا مادر کودک تیزهوش، کمتر احساس تنهایی کنید. علاوه بر آن، می‌تواند به شما کمک کند تا اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید. نیازی نیست در نقش پدر و مادر، همیشه نگران انجام وظایف به طور تمام و کمال باشید. این کار نیز مثل هر نوع کمال‌گرایی دیگری، نه‌تنها غیرممکن است، بلکه نوعی تفکر عادی یا سالم هم به حساب نمی‌آید. احتمال دارد کودک تیزهوش شما، به عنوان عضوی از جامعه، دانشمند و متفکر، فردیزحمت‌کش و یا نویسنده شود. شرطش این است که به کودکانتان عشق بورزید، عشق به یادگیری و تفکر را در دلشان بکارید و از مشکلاتی که ممکن است والدین دیگر گرفتار آن شوند، دوری کنید.

اولین روزها و هفته‌های زندگی کودکتان، به رفع نیازهای اولیه او، یعنی تغذیه، آرام کردن، لالایی خواندن، تماشا کردن و در آغوش گرفتن این موجود کوچک می‌گذشت. اعضای خانواده و دوستان، دور او جمع می‌شدند و درباره شباهت او به شما، پدربزرگتان یا مادرشوهر یا پدرزنتان اظهارنظر می‌کردند. همچنین، شروع می‌کردند درباره هوشیاری و یا استعداد موسیقی او حرف زدن و شوخی کردن. منظور از این گفت‌وگوها، در واقع سنجش تیزهوشی کودکتان نبود، بلکه فقط از روی شوخی مطرح می‌شد. در واقع کودک زیبای شما در جمع خانواده، تمام و کمال پذیرفته شده بود و همانی بود که قرار بود باشد و همیشه هم همان‌طور باقی بماند. برآورده کردن نیازهای روزافزون و کارهای مربوط به فرزندتان، برای شما که پدر یا مادرش هستید، همیشه باید در صدر وظایفتان قرار گیرد. باید توجه داشته باشید که کودک پیش‌دبستانی تیزهوش شما، فرزند بااستعدادی که به سن مدرسه رسیده، یا نوجوان بی‌نهایت هوشمندتان، در درجه اول همیشه یک خردسال، کودک یا نوجوان است. تیزهوشی فقط ویژگی درجه دوم اوست. وقتی این اولویت برهم می‌خورد و جابه‌جا می‌شود، کودکان برای آنچه نمی‌توانند باشند، رنج می‌کشند. در واقع، به جای توجه به ذات منحصر به فرد بشری آنها، ایشان فقط به عنوان دستاورد اهداف روشنگرانه والدینشان در نظر گرفته می‌شوند.